Esta etapa convulsa serviu para reflexionar sobre que cousas son importantes na vida. Vivimos momentos durísimos impensables hai apenas meses que puxeron a proba a nosa capacidade de resistencia como individuos e como sociedade.

Os meus lenzos non podían non reflexar o vivido en días nos que imaxes desgarradoras nos conmovían. Tratei de plasmar a dureza do momento pero ó mesmo tempo amosar a certeza e a Esperanza de que de esto se sae. Demasiadas vítimas vai deixar esta guerra silenciosa e estos cadros son tamén a miña forma de homenaxear a todos aqueles que contribuíron a que a traxedia non fose aínda maior.

Todos e cada un de nós ten a posibilidade máis ca nunca de decidir como queremos saír desto. Todos e cada un de nós pode convertirse nunha peza deste taboleiro chamado mundo e atacar dende a responsabilidade individual este inimigo invisible.